Przez stulecia niepełnosprawność była postrzegana przez część społeczeństwa, jak również przez same osoby z niepełnosprawnością, jako element wykluczający z „normalnego” życia. Dodatkowo często twierdzono, że aktywność fizyczna osób z niepełnosprawnością może jeszcze bardziej pogorszyć ich stan zdrowia, co przyczyniło się do pewnej formy wykluczenia tych osób z naszego społeczeństwa.
Liczni naukowcy z różnych dziedzin nauki od lat zajmują się badaniami nad aktywnością fizyczną człowieka, wskazując jej ogromny wpływ na organizm ludzki – od początków jego powstania poprzez kolejne lata życia. Według WHO aktywność fizyczna oznacza każdy ruch ciała wytwarzany przez mięśnie szkieletowe, który wymaga nakładów energii i jest podstawowym sposobem poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego ludzi. Aktywność fizyczna zmniejsza ryzyko wielu chorób i niesie ze sobą wiele korzyści dla społeczeństwa poprzez zwiększenie interakcji społecznej i zaangażowania społeczności.
Aktywność fizycznapowinna być więc niezbędnym elementem zdrowego stylu życia, ponieważ na różne sposoby poprawia stan naszego zdrowia, a także samopoczucia i jest znakomitą metodą na przeciwdziałanie stresom. Aktywność fizyczną powinien uprawiać każdy z nas bez względu na wiek, płeć, sprawność fizyczną czy ograniczenia wynikające z występowania różnego rodzaju niepełnosprawności. Potwierdzeniem tej opinii mogą być słowa Ludwiga Guttmanna, uznawanego za twórcę igrzysk paraolimpijskich – Dla dla osoby niepełnosprawnej sport powinien być skutecznym środkiem przywracania kontaktu ze światem zewnętrznym, ułatwiając integrację tych osób ze społecznością obywatelską.
W ostatnich dziesięcioleciach, w naszym kraju, powoli następuje zmiana w postrzeganiu osób z niepełnosprawnością. Nauka i technika cały czas sprzyja osobom niepełnosprawnym, próbując zmieniać ich życie na lepsze. Poza tym na szczeblu społecznym dostosowuje się architekturę miejską, czy podejmuje wiele form i działań służących integracji osób z niepełnosprawnościami ze społecznością osób pełnosprawnych. W dziedzinie kultury fizycznej również następują korzystne zmiany. Powstaje np. wiele klubów sportowych, w których osoby z niepełnosprawnością mogą uprawiać daną dyscyplinę sportową – nie tylko w stopniu rekreacyjnym ale i wyczynowym. Należy jednak pamiętać, że uprawianie sportu, głównie tego wyczynowego, w każdym przypadku związane jest z chęcią osiągania jak najlepszych rezultatów a co za tym idzie oprócz bardzo ciężkiej pracy wymagany jest talent i predyspozycje oraz baza treningowa. Wszystkie te składowe powodują, że sport wyczynowy jest dostępny dla wybranych – bez względu czy są to osoby z niepełnosprawnością czy w pełni sprawne. Bardziej dostępną formą aktywności fizycznej jest sport na poziomie rekreacyjnym. W tym wypadku celem jest poprawa wydolności organizmu, samodzielności i sprawności fizycznej. Niestety ta forma aktywności fizycznej jest bardziej dostępna w dużych miastach, gdzie łatwiej zgromadzić grupę osób o podobnym stopniu lub rodzaju niepełnosprawności.
Najłatwiej dostępną formą aktywności fizycznej jest aktywność mająca na celu utrzymanie i rozwój sprawności funkcjonalnej. – Bardzo ważne jest ukierunkowanie aktywności fizycznej na dysfunkcję i dążenie do wzmocnienia mięśni, wypracowania właściwych wzorców ruchowych oraz zakresów ruchomości. Pomaga to w lepszym radzeniu sobie osoby z niepełnosprawnością w życiu codziennym jak i pozytywnie wpływa na postępy w rehabilitacji – podkreśla dr n. o zdr. Agnieszka Kotwica, ekspert Fundacji Neuron Plus i dodaje – Taką formę aktywności oferują kluby fitness. Problem polega jednak na braku informacji. Kluby fitness chętnie stworzyłyby ofertę dla osób z niepełnosprawnością ale nie mają chętnych, a osoby z niepełnosprawnościami nie wiedzą, że istnieje taka możliwość i jak z niej skorzystać.
Dlaczego osoby z niepełnosprawnością powinny stosować aktywność fizyczną jako formę przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu? Odpowiedzi uzyskane od aktywnych fizycznie osób z niepełnosprawnością wskazują na wiele powodów. Oto kilka z nich:
- możliwość pokonania swoich słabości,
- poprawa zdrowia i jakości życia,
- poczucie przynależności do grupy,
- otwarcie się na nowe możliwości,
- poczucie większej samodzielności i zaradności,
- ułatwia pogodzenie się ze swoją sytuacją,
- wspomaga proces rehabilitacyjny,
- nie myślą, że jestem inny – gorszy,
- na nowo cieszę się życiem.
Kampania STOP Barierom to informacyjno-edukacyjna akcja poruszająca problem dostępności usług dla osób niepełnosprawnych w przestrzeni publicznej i komercyjnej. Projekt propaguje ideę likwidacji barier przez przedsiębiorstwa i instytucje oraz wzmacnia aktywizację osób z niepełnosprawnością do pełnoprawnego funkcjonowania w codziennym życiu.
Kampanię wspierają: PKO Bank Polski, Fundacja BGK, Fundacja Orlen-DAR SERCA, Fundacja KGHM Polska Miedź, Totalizator Sportowy, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju.